Zo, dat was al weer even geleden. Zo blijkt maar weer dat ik zelf ook nog niet goed weet waar mijn blog nu eigenlijk over moet gaan. Waarschijnlijk het beste gewoon maar te beginnen, en we zien wel waar het schip strandt.
Ik was laatst met een vriendin naar de fototentoonstelling ‘Une Femme’ van Jeroen Robert Kramer in het Huis Marseille (museum voor fotografie), De fotograaf verteld met foto’s het verhaal van het leven van Monsieur Khiar, maar mag hem zelf niet fotograferen. Hij raakt steeds verder door hem geobsedeerd, en uiteindelijk gaat de fotograaf in het huis van de heer wonen, en allemaal dingen uit zijn huis fotograferen. Al deze foto’s, diverse objectjes in een witte achtergrond, laten zien wie monsieur Khiar is. De honderden witte vierkante foto’s worden gepresenteerd in een soort grote witte box, een kamertje waar je naar binnen gezogen wordt, in zijn wereld. Ik was helemaal verrukt hoe prachtig al die kleine spulletjes zoals een gummetje bril of boek een podium kregen en gezien worden. Ik besloot ter plekke dat ik dat ook met de spullen van mijn moeder wil doen. Hopelijk kunnen deze foto’s een leidraad vormen, of een aanleiding of misschien gewoon een mooie documentaire serie van objecten die het verhaal van mijn moeder vertellen. Waarvan akte, en wordt vervolgt.