Jie Gantofta, Småland Linnea

Toen ik in mijn laatste blog schreef over de tegeltjes van Jie Gantofta zag ik dat er heel veel meer te vertellen valt over deze schattige tegeltjes, de producent én over de bloemetjes.

Jie Gantofta klinkt als een naam maar eigenlijk is Jie de verkorting van John Ewert. John Ewert ‘Jie’ Johnson is de oprichter van het bedrijf Jie, en Gantofta is de plaatsnaam waar het bedrijf gevestigd was. Vanaf 1952 is Jie begonnen als met het produceren van keramieke voorwerpen, voor huishoudelijk gebruik. Eerst ambachtelijk en handgeschilderd met glazuur (Majolica), maar al snel werd ook met gietmallen gewerkt, en werden de handschilderingen vervangen door zijdezeefdruk. Jie Johnson heeft veel verschillende ontwerpers in dienst gehad met elk een duidelijk eigen stijl. De handschilderingen van Ella Bergstrand, Aimo Nietosvuori, die het concept voor de succesvolle reliëftegels verzon (en waarschijnlijk ook mijn favoriete tegel ontwierp), en Annika Kihlman, die typische beeldjes en reliëftegeltjes van bloemen ontwierp. Na 50 jaar is het bedrijf helaas failliet gegaan.

Het bloemetje dat mijn persoonlijke favoriet is, blijkt Linea, Linnea of in het Latijns Linnaea Borealis te heten. De naamgever was Carl Linnaeus, een Zweedse arts, plantkundige, zoöloog en geoloog. Hij was ook een grote fan van het plantje, en heeft zich vaak met het bloemetje laten afbeelden. Dit plantje is het enige dat hij eigen naam gegeven heeft.

De Nederlandse naam is Linnaeusklokje, maar het bloemetje heet ook wel Twinflower. Ah, de klokjes zijn natuurlijk altijd samen! Hoe toevallig, ik en mijn moeder hebben beide het sterrenbeeld tweelingen!

Hoe dan ook, de klokjes zijn voor veel mensen een bron van inspiratie, er zijn ontzetten veel mooie werkjes te vinden met deze bloemen als thema. Op mijn Pinterest pagina heb ik een collectie van een paar mooie voorbeelden. In Nederland komt de plant nauwelijks voor, het is eigenlijk een plantje dat wat noordelijker voorkomt, op de lijn door Alaska, Canada, Scandinavië en Rusland.

Ik denk dat het plantje geliefd is omdat het er zo fragiel uitziet, die twee klokjes samen op dat dunne lange steeltje, dapper  de nekjes uitstekend uit hun bedje van kleine groen blaadjes. Het plantje is vertederend en kwetsbaar en maakt bij mij los dat ik het zacht willen aanraken, koesteren en verzorgen.

Småland, Zweden

Twee weken geleden was ik met mijn zoontje, mijn zus en een tante een weekje naar Zweden (Småland). We zijn daar op bezoek gegaan bij een vriendin van mijn moeder, die op een boerderij woont. Zo’n typisch Zweedse boerderij van dat roodgeverfde hout, (De kleur heet falurood, in het Zweeds: faluröd. Ik heb de kleur even opgezocht, want kon het niet goed omschrijven. Het blijkt een heel specifiek verfje te zijn….. al bijna weer onderwerp voor een aparte blog…)

Het was de meest relaxte vakantie in jaren. Wat een heerlijkheid om de zorg van mijn zoontje met drie andere vrouwen (moeders) te kunnen delen! Het was als een soort olifantenkudde (lees matriarchale familie)! Een weekje waarbij alles als een geolied machientje loopt, en waarbij alles als vanzelf lijkt te gaan. En toen wij weer op Schiphol geland waren namen we in tranen afscheid. Ik wist niet goed wat nu zo verdrietig was tot ik me realiseerde dat mijn moeder de hele week voelbaar aanwezig was geweest, en we nu weer afscheid namen. Ik mis haar.

Maar goed, de hele vakantie was ook een beetje in memory of, ook vanwege haar verjaardag, en een flink deel van de activiteiten was het aflopen van de plaatselijke tweedehandswinkels, zoals mijn moeder daar ook altijd deed. We kwamen vervolgens ook veel spulletjes tegen die we ook in de erfenis al gevonden hadden. Tegeltjes met bloemetjes van Jie Gantofta, prachtige gehaakt tafelkleedjes, mooie theedoeken en ander linnengoed… Veel minibakvormpjes en ronde cake-vormen. Struinen door degelijk winkeltjes geeft ook zo’n prachtig beeld van hoe de samenleving eruit gezien heeft, het is een kijkje in het verleden dat afgedankt is. Als je er van houd juist een paradijsje. Zo heb ik nog goed gescoord met een paar breinaalden, en haaknaalden, zo fijn, dat je er volgens mij je panties mee op kan halen, mocht je dat de moeite nog waard vinden 🙂

Misschien toch eens kijken of er nog echt zijden panties bestaan… Een snelle google geeft als eerste hit een kindermaillot(?!?) van wol met zijde (klinkt goed, lekker materiaal 24,95 – ook nog wel redelijk geprijsd voor dat soort kwaliteit) maar de eerste damespanty van zijde is een ongekend luxe artikel. Een Zwitsers merk Fogal heeft een zijden pantie in het assortiment. Waarom heb ik toch zo’n neus voor dit soort artikelen… altijd weet ik het beste van het beste te vinden…  Er staat bij: Ongeëvenaard draagcomfort, zachte zijde op de huid, hul je benen in luxe… mmmm, dat wil ik. € 189,90 oef! Koude douche. Dat is toch een beetje gortig voor een pantie. Ik zou echter wel, als ik een ladder krijg in mijn Fogal panty de moeite nemen die weer op te halen ’s avond voor de tv. :-))) Dus eigenlijk verdien ik hem 🙂

Later meer over Zweden, en Zweedse heerlijkheden.